“Kandidaat-notaris, man, dat lijkt mij saai”. Ik verwacht dat dit een herkenbare zin is die elke student notarieel recht en iedere kandidaat-notaris meermaals heeft gehoord. Persoonlijk snap ik helemaal niets van die zin. Ik vind heel veel van mijn werk, maar het is echt zelden saai. Dit vermoeden komt denk ik voort uit de onbekendheid met wie wij kandidaat-notarissen zijn en wat wij doen.
Allereerst de onbekendheid met de mens. Het beeld is toch dat van een stoffige man in een slecht zittend pak die volstrekt onbegrijpelijke teksten op papier zet, “nopende tot een prudente informatieoverdracht” (ten minste vier keer woordwaarde lijkt mij zo). De praktijk is echter dat ik met een vrolijk bloemetjesoverhemd (I know, wansmaak), spijkerbroek en Nike’s achter mijn laptop deze column zit te typen. En deze outfit is niet alleen voor thuiswerken; mijn cliënten kennen mij inmiddels ook op deze manier, inclusief vrolijke overhemden en kleurrijke schoenen.
In praktijk komt de stof tot leven
Daarnaast is de praktijk ook anders dan de meeste mensen vermoeden. En… eerlijk toegegeven, ik had toen ik in 2009 begon met de studie notarieel recht in Nijmegen ook een heel ander beeld van het vak dan het beroep dat ik vandaag uitoefen. De lesstof was inderdaad wat ‘droog’. Na het lopen van stages kwam ik er al snel achter dat het ondernemingsrecht in de praktijk wezenlijk anders is. Want in de praktijk komt de ‘stof’ echt tot leven. En de praktijk is doorgaans nog veel bizarder dan de schrijvers van lesstof kunnen laten geloven.
Bij BarentsKrans krijg ik alle ruimte
Wellicht is het dan ook goed als ik een klein inkijkje geef in de praktijk die mij de laatste tijd bezighoudt. Bij BarentsKrans heb ik mij in het bijzonder gericht op de ‘softe sector’. Mijn grootste cliënt is een internationaal goed doel die mij belt voor grotere notariële zaken, maar ook om met een common sense blik te sparren over structuur, beleid en hoe ze met (inter)nationale juridische hobbels om moeten gaan. Zo zit je dan in calls met mensen over de hele wereld te overleggen hoe het goede doel de wereld toch een stukje mooier maakt. Het leuke aan BarentsKrans is dat ik alle ruimte krijg om dit verder op te zetten en uit te bouwen. Toen ik mij meldde bij de notaris met het verzoek van cliënt om in december een week op kantoor in Bangladesh langs
te komen was het antwoord: “wat gaaf, dat moet je doen!”.
Goede ideeën worden aangemoedigd
Dat kenmerkt ook het leuke aan werken bij BarentsKrans. Als je een goed idee hebt, mag je daarmee aan de slag, ook als je pas net begonnen bent. Eigen initiatief wordt enorm aangemoedigd en je wordt goed geholpen en begeleid met het uitwerken ervan. Zelfs, of juist, als de praktijk nog bizarder is dan we van tevoren hadden verwacht.
Ik zou zeggen: kom de praktijk eens proberen, dan laat ik je graag zien hoe saai mijn praktijk is.
